Την περασμένη Τετάρτη πέρασα τα πρώτα μου γενέθλια στην Βραζιλία. Πήγα κουρεύτηκα, και μετά ήρθε όλο το σόι που το κάλεσε η Μαρίνα αλλά και να μην το κάλαγε (κουκουβανιώτικη διάλεκτος) πάλι θα ερχότανε.
Σούπερ σοκολατάκια. Τα φτιάχνει μια κυρία ένα-ένα! Τα λεοπαρδαλέ έχουν μέσα γέμιση σοκολάτα, τα ασημένια άσπρη σοκολάτα και τα χρυσά κρέμα καρύδι.
Salgadinhos. Τα αλμυρά. Από αριστερά προς τα δεξιά, σπανακοπιτάκι, κοσίνια (ρώτα τον Θανάση) και τυροπιτάκι. Οπως και τα σοκολατάκια, και αυτά τα φτιάχνουν κατά παραγγελία κάποιες κυρίες σπίτι τους και πας και τα παίρνεις. Πήγαμε με την Μαρίνα και τα λυσσάξαμε μέχρι να τα φέρουμε σπίτι.
Εδώ η Σούπερ-Αϊντέ με την αδιαπέραστη πανοπλία της.
Ο θείος « Ουϊσκέρο παγέρο» Πέπε, Κλεμέντε και Πεντρίνιο με Πίτερ.
Η Μαρίνα και η μπύρα.
Η στιγμή που σβήνω το κερί. Την φωτό έβγαλε η Ιζαμπέλα και έτσι μπορούμε να δούμε όλον τον κόσμο που λέει το τραγουδάκι εκτός από εμένα και την τούρτα.
Με την Μαρία Ελίζα, γνωστή και ως «μιντσίρα».
Πήρα πολλά και διάφορα δώρα. Μπλούζες, σαμπουάν, βιβλία, κασάσα (κίτρινη, από ουϊσκέρο-παγέρο) και μια κούπα της Κρουζέιρο!
Η γνωστή Μαρίνα «δεν πετάμε τίποτα, όλα τρώγονται» με ταΐζει ακόμα την τούρτα που την έβαλε στην κατάψυξη. Την μέρα των γενεθλίων ήταν πολύ πιο ωραία (αλήθεια).
αλλά και τα b-boys δεν έμειναν απέξω με break dance από κάποιος καταπληκτικούς σε στυλ καποέιρα μέχρι και μεθυσμένους που έκαναν ότι να'΄ναι. Το καλό είναι ότι ο κόσμος είναι μίξ πλούσιοι, φτωχοί, πλεϊμπόηδες και φαβελέιτον. Είναι όλα τζάμπα και γενικά το κλίμα ήταν σούπερ.
Ο φίλος Ντενγκόζο (τον είχε τσιμπήσει το κουνούπι Dengue όταν ήταν μικρός και του έμεινε το παρατσούκλι) με την Μαρία Ελίζα και την ΜΡΛΡ.
Χίπιχόπι και live graffiti πάνε μαζί (λέει).
