Κλημέντιος 70

Το περασμένο Σάββατο είχαμε γιορτή για τα 70α γενέθλια του Κλεμέντε. Ηρθαν τα αδέρφια του με τις οικογένειες τους από τις πόλεις Μπάρα ντο Πιραΐ και Βόλτα Ρεντόντα γύρω στις 6 ώρες από εδώ.


Αυτές τις μέρες είναι εδώ και ο αδερφός της Μαρίνας, ο Ρικάρντο για διακοπές (μένει μόνιμα στην Λισαβώνα).


Η Μαρίνα!


Αλλοι ψήνουνε και τρώνε και άλλοι παίζουν μπάλα. Σε όλο τον κόσμο τα ίδια γίνονται.


Μα τι ζεύγος!


Με τις ξαδέρφες, Σαμπρίνα και Πάτι.

Βρώμικο

Βρώμικο έχει σε όλο τον κόσμο. Εδώ η επιρροή είναι Αμερικάνικη με το hot dog να έχει άμεση μετάφραση "cachorro quente" δηλαδή "ζεστός σκύλος". Καλύτερος της πόλης ο πέντε φορές πρωταθλητής "Σκύλαρος", "Cachorrão", στην Αvenida do Contorno (ψηφίστηκε καλύτερο βρώμικο 1999, 2000, 2001, 2002, 2006).


Σε μέγεθος θα έλεγα πως είναι το μισό από το ελληνικό βρώμικο. Ο βρωμικάρχης σου δίνει το σάντουις που έχει βασικά λουκάνικο και μια κόκκινη σάλτα. Στην καρότσα έχει σελφ-σέρβις με τα υπόλοιπα υλικά, από μαρούλι και καλαμπόκι μέχρι πατατάκια και μουσταρδοκέτσαπ για να το φτιάξεις όπως θέλεις εσύ. Το αναψυκτικό σταθερά Γκουαρανά Αντάρκτικα!


Ο Σκύλαρος ξεκίνησε με το φορτηγάκι και αφού το βελτίωσε τώρα επεκτείνεται στο υπόλοιπο πεζοδρόμιο με τραπεζάκια. Τρίτη βράδυ λίγος κόσμος.


...η Μαρίνα πλέον ξέρει πως στην μπάλα είναι οι καλύτεροι αλλα στο βρώμικο είναι πολύ πίσω...

(στο μπαγκράου ο ίδιος ο Cachorrão βλέπει καμπόικο)

Futebole arte

Futebol arte. Στην φετινή Σάντος ταιριάζει απόλυτα ο χαρακτηρισμός. Τα «Μωρά της Βίλα» είναι άξιοι συνεχιστές του στυλ που δίδαξε ο Πελέ και δεν χάνουν ευκαιρία να το δείχνουν. Χθες διέλυσαν την άσημη Ναβιραϊένσε για το Κύπελλο Βραζιλίας με το ένα γκολ να είναι καλύτερο από το άλλο. Ο Νεϊμάρ, ο Γκάνσο και ο Αντρέ μαζί με τον σταρ Ρομπίνιο και τον «παππού» Ζιοβάνι. Αν μπορούσε να παίξει και ο Πελέ θα ήταν η απόλυτη φαντιασίωση των «σαντίστας». Για την ώρα προσφέρουν θέαμα σε κάθε αγώνα και είναι η μεγάλη ατραξιόν του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου. Ετσι όπως το φανταζόμαστε.
Απολαύστε!

Στις αλάνες

Την περασμένη Κυριακή βρέθηκα για πρώτη φορά σε αγώνα του ερασιτεχνικού πρωταθλήματος Μινέιρο. Εδώ ο όρος είναι "futebol de várzea" σαν να λέμε "ποδόσφαιρο αλάνας". Ο χαρακτηρισμός δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα.

Ο φίλος Μπέτο είναι επόπτης και με πήρε μαζί του για το ματς Νασιονάλ (ερυθρόλευκα) εναντίον Ουνιάο (τρικολόρ, μπλέ, κόκκινο και άσπρο) για την δεύτερη αγωνιστική της δεύτερη κατηγορίας. Το γήπεδο της Νασιονάλ ήταν σε κακή κατάσταση με ένα άλογο να βόσκει, αρκετές λακούβες με νερό, μιας και το Σάββατο έβρεξε, αλλά και λίγο χορτάρι. Αργότερα μου εξήγησαν ότι αυτό θεωρείται καλό γήπεδο και πως αξίζει τον κόπο να δω και άλλα.


Το ματς ξεκίνησε και ήταν εμφανές από την αρχή πως η φιλοξενούμενη Ουνιάο είναι αρκετά καλύτερη. Με ηγέτη τον μεσοεπιθετικό Εμερσον (φωτό), με το νούμερο 10 στην πλάτη, ο οποίος ταλαιπώρησε τους αντίπαλους αμυντικούς, δεν είχε κανένα πρόβλημα να φτάσει στην τελική νίκη με 4-1. Η Νασιονάλ είχε τεράστια προβλήματα στην ανάπτυξη, με την μπάλα να μην φτάνει σχεδόν ποτέ στους επιθετικούς.


Η κουβέντα πριν το ματς με τον πρόεδρο της Νασιονάλ, τον μπάρμπα-Ζοακίμ, ήταν μια ακόμα απόδειξη ότι το ποδόσφαιρο είναι στο αίμα των βραζιλιάνων. Ο τρόπος που μιλά για την ομάδα του και ιδιαίτερα για εκείνη των γυναικών είναι χαρακτηριστικός. Ενας ηλικιωμένος με εμφανώς δύσκολη ζωή κάνει τα πάντα για την Νασιονάλ μόνο και μόνο από την αγάπη του και το πάθος για το ποδόσφαιρο. Πλήρωνει από το υστέρημα του την εγγραφή στο πρωτάθλημα, τις εμφανίσεις, τις μπάλες. Μερικές πήγαν στα χωράφια δίπλα και ο βοηθός έτρεχε να τις μαζέψει «για να μην πάθει κανένα καρδιακό ο πρόεδρος». Οι φωνές του, στα (ο θεός να τα κάνει) αποδυτήρια μετά την ήττα έμοιζαν λες και η Νασιονάλ έχασε το Κόπα Λιμπερταδόρες...


Θα ήθελα να βγάλω περισσότερες φωτό από πιο κοντά αλλά δεν είχα το κουράγιο. Εκτός από ξένος ένιωσα και λίγο σαν «εισβολέας» από τον ωραία φτιαγμένο και άνετο κόσμο μου. Οι παίκτες, οι προπονητές και οι λίγοι θεατές ζουν μια πραγματικότητα πολύ σκληρή και το ποδόσφαιρο είναι σίγουρα μια διέξοδος αν όχι η μόνη διέξοδος.


Το γκολ της παρηγοριάς για την Νασιονάλ, μέ πέναλτι.

Monno

Από το live tων Monno στην Obra. Είναι το πιο σχετικό γκρουπ με μας και λογικά θα παίξουμε μαζί σύντομα.


...κατάσκοπος...




Η Obra είναι όπως το ΑΝ, με χειρότερο εξοπλισμό αλλά καλύτερο ήχο...





και ένα βίντεο για να καταλάβουμε και τι παίζουν.

Πασόκα

Η πασόκα (paçoca) ένα γλυκό που θυμίζει λίγο το φυστικοβούτυρο. Μπορείς να το αγοράσεις αλλά και να το φτιάξεις.

Πάιρνουμε λοιπόν το φυστίκι...

...και το αλέθουμε σε αυτό τον μύλο...

...με πολλή αγάπη.

Αφού το αλέσουμε όλο...

...προσθέτουμε ζάχαρη, φαρίνα λακτέ και το ξαναπερνάμε όλο μαζί από τον μύλο.

Ετοιμο!

Η συνταγή:

3 κιλά ψημένο φυστίκι χωρίς αλάτι
400γρ (1 κουτί) φαρίνα λακτέ
700γρ ζάχαρη.

Δεν ξέρω αν στο μίξερ θα βγεί το ίδιο αποτέλεσμα. Το καλύτερο θα ήταν μηχανή που φτιάχνει κιμά. Εχουμε???